Als ik ergens vrolijk van word, dan zijn het wel zonnige schilderijen uit de 19e eeuw. Uitgestrekte velden, kleurige bloemen en schattige huisjes geven misschien wel een iets te idyllisch beeld van de 19e-eeuwse zomer. We zien tenslotte niet het harde werken op het land en voelen niet het gebrek aan airconditioning. Toch zijn dit vaak de nostalgische plaatjes die de moderne mens aanspreken. Kijken jullie mee?
Hoewel de thermometer in mijn woonplaats niet de recordtemperatuur van 40 graden heeft aangetikt, was het hier de afgelopen week natuurlijk ook bijzonder warm. Het devies was dan ook om zo min mogelijk te doen, en daarom zat ik niet te veel met mijn neus in de boeken of met mijn ogen op het scherm.
Maar ik heb wel wat leuke weetjes opgedaan. Wisten jullie dat een temperatuur van 30 graden in het Nederland van de 19e eeuw echt heel bijzonder was? De zomers waren eerder rond de 20 graden, of koeler. Dat klinkt niet zo slecht, eigenlijk. Maar wisten jullie ook dat het in de winter wel eens zo koud kon worden, dat het binnenshuis kon vriezen? Een Engels dagboekfragment van eind 18e eeuw vertelt zelfs van zulke vrieskou, dat het water om je mee te wassen meteen bevroor, zodra het van de lampetkan in de waskom gegoten werd. Brrr. Doe mij dan maar zomerplaatjes. Zoals deze!
Mooi hè? Ik vind vooral de plaatjes uit de eerste helft van de 19e eeuw erg idyllisch, en dat is geen toeval. Deze schilderijen vallen namelijk onder de romantische stroming. De kleine mens in een groots, weelderig landschap – dat wilde men graag op het witte doek vastleggen.
De schilderijen van de vissersvrouwen en de bloemenmeisjes laten dan weer meer van het dagelijks leven zien. De figuren zijn groter, maar tegelijkertijd minder precies in beeld gebracht. Het lijken wel snelle snapshots van lang vervlogen momenten. Ook heel mooi om te zien, en om bij te mijmeren. Voorlopig ben ik in ieder geval nog niet uitgekeken.
En dat doe ik graag met een kopje verse muntthee. Hmmm.
Hoe mooi is dat! Zie de zon op de grond die door het bladerdak komt, op het schilderij met de bloemenmeisjes.
Fijn dat je er ook zo van kunt genieten, Hilde!
Prachtige idyllische plaatjes, ik hou ervan.
Ja, ik ook. Dit is beslist niet het laatste plaatjes-blog. 😉
Mooi die romantische schilderijen.Ik heb een mooi boek gekocht in de museum winkel van Emmen heb in die winkel alleen maar wat door gebladerd ,maar ik ga lekker koffie zetten en er eens serieus in lezen.Was zaterdag in Deventer maar het heerlijke restaurant Het theehuis was vanwege vakantie gesloten het Dickens museum was wel gewoon open
Leuk dat je naar het Dickens Kabinet bent geweest. Interessant hè! Toen wij er waren, was het naastgelegen theehuis helaas ook gesloten.
Mag ik vragen wat voor boek je gekocht hebt in Emmen? Ik ben stiekem wel benieuwd. Veel plezier met lezen, met een kopje koffie. 🙂
Wat een mooie plaatjes. Ik ben echter wel blij dat het tegenwoordig normaal is om als vrouw broeken te dragen, voel ik me toch wat comfortabeler in.
Ik snap wat je bedoelt, ik heb heel lang ook geen rokken of jurken gedragen. Inmiddels doe ik dat wel, maar een broek blijft praktisch. Dames van – zegge – vóór 1950 wisten echter niet beter en leidden ook in een rok een actief leven.
Geachte Josephine, ik heb veel plezier met uw site. Het schilderij Landschap met St. Pietersberg op deze zomerse pagina is wel aan het randje van het land, zoals u schrijft, maar wellicht niet het randje dat u in gedachten heeft. Het is namelijk Beek bij Nijmegen rond 1830.
Een ander schilderij dat het dorp vanuit ongeveer deze hoek afbeeldt vindt u hier in een krantenartikel van De Gelderlander: https://www.gelderlander.nl/berg-en-dal/duits-museum-krijgt-schilderij-van-beek-ter-nagedachtenis-aan-nijmeegse-kunsthistoricus~aa770d0b/208033814/
Het schilderij is bij Teylers in Haarlem, daar is de juiste locatie ook ingevoerd in de database, ik hoop dat u het ook doet
Vriendelijke groeten, CvW
Nederlandse bloemenmeisje is volgens mij geschilderd in Veere ( Zeeland) en wel in de Warwijcksestraat.