Twee weken geleden liet ik jullie trots mijn zo-goed-als-nieuwe antieke bakvormen zien. Vandaag laat ik zien wat mijn eerste baksel in één van deze vormen was. Ik maakte de Fine Almond Cake van Eliza Acton: Een verfijnde amandelcake die extra rijk smaakt door de royale hoeveelheid eieren en natuurlijk de amandelen. Het bakken in een koperen bakvorm vraagt wat meer precisie dan met een moderne cakevorm met antiaanbaklaag, maar het resultaat mag er zijn!

Rond Sinterklaastijd krijg ik altijd extra trek in gebak met amandelen erin, zoals speculaastaartjes, amandelletters en marsepein. De cake van vandaag past dan ook heel goed bij deze tijd van het jaar!

Eliza Acton geeft een vrij groot recept voor haar amandelcake, en ik heb het dan ook omgerekend om – met wat ruimte – in mijn bakvorm met een inhoud van 1800 ml te passen. Zelf kun je natuurlijk een springvorm nemen (ca. 18 cm), of bijvoorbeeld een mooie tulbandvorm. Verder heb ik de receptuur licht aangepast door voor amandelextract te kiezen in plaats van bittere amandelen. In bittere amandelen zit namelijk een kleine hoeveelheid van een giftige stof, en deze Victoriaanse optie neem ik liever niet over.

Na het omrekenen van het recept kon ik aan de slag. Het voorbereiden van een bakvorm met een bijzonder motief vraagt altijd om extra aandacht – zeker als de vorm geen moderne antiaanbaklaag heeft. Om de gedetailleerde vorm tot zijn recht te laten komen, is het belangrijk om hem goed in te vetten én te bloemen. Ik gebruik hiervoor altijd heel traditioneel zachte roomboter en bloem, en geen bakspray (dat werkt misschien ook wel, maar ik heb er zelf geen ervaring mee).

Voor het voorbereiden van mijn bakvorm neem ik altijd ruim de tijd. Ik vind het wel een leuk, meditatief klusje. Terwijl ik mijn antieke bakvorm met precisie sta in te vetten, voel ik mij verbonden met het verleden. Hoeveel mensen hebben dit vóór mij gedaan, in deze specifieke vorm? In wiens keuken is mijn vorm eerder gebruikt, of heeft hij er alleen voor de sier gehangen? Misschien had de vorige eigenaar wel een favoriete cake! Ik zal er met al mijn oude bakvormen niet achter komen, maar een leuke mijmering is het wel.

Na het bloemen klop ik de resterende bloem uit de vorm, en zet de vorm met de opening naar beneden op een bord. Zo kan eventueel overtollig bloem eruit vallen.

En dan is het tijd voor het maken van het beslag!

Ingrediënten voor amandelcake:

• 165 gram amandelmeel
• 2 tl citroenrasp
• ¼ tl amandelextract
• 6 eieren (M)
• 295 gram suiker
• 220 gram bloem
• 1 tl bakpoeder
• 295 gram boter, gesmolten maar niet warm

Bereidingswijze:

Verwarm de oven (boven- en onderwarmte) voor op 140 graden.

Meet de bloem af in een aparte kom, en zeef daarboven het bakpoeder. Meng beide kort door elkaar.

Meng in een grote kom het amandelmeel met de citroenrasp en het amandelextract. Klop de eieren in een aparte kom zeer luchtig, en voeg deze al roerende geleidelijk bij het amandelmengsel. Voeg dan al roerende beetje bij beetje de suiker en de bloem toe. Voeg tot slot beetje bij beetje de gesmolten boter toe, die niet warm mag zijn. Probeer de witte melkdeeltjes van de boter niet mee in het beslag te gieten, en wacht telkens met gieten totdat de boter is opgenomen in het beslag. Zelf heb ik alle ingrediënten al roerende toegevoegd, en mijn keukenmachine op de laagste stand laten draaien.

Giet het beslag in de bakvorm, en bak de cake gaar gedurende circa 2-2¼ uur, afhankelijk van je bakvorm. Een traditionele rechthoekige cake is sneller gaar dan een bolvorm, en een tulband sneller dan een vorm zonder inzet.

Laat de cake 10 minuten in de bakvorm staan nadat je hem uit de oven hebt gehaald. Stort hem daarna op een rooster. Laat eventueel de vorm nog een half uur om de cake heen zitten voor een extra smeuïg resultaat.  Eet smakelijk!

Mr. W. en ik vonden deze cake erg lekker, en zo ook de familieleden die verschillende plakjes bij de voordeur kwamen ophalen. Ik ben zelf bijzonder fan van amandelen, dus ik kan me goed voorstellen dat ik deze cake vaker zal maken.

Na het leukste onderdeel van in de keuken staan, volgt onherroepelijk de afwas. Ik dompel mijn koperen vormen niet onder water, maar vul een gebruikte vorm met heet water en wat mild afwasmiddel. Daarna poets ik – net zo zorgvuldig als bij het bloemen – elke laag en elk richeltje schoon met een doekje. Vervolgens droog ik de vorm met een zachte doek.

Omdat ik oxidevorming te allen tijde wil voorkomen, zet ik mijn koperen vorm tot slot zo’n 15 minuten in een koude heteluchtoven op circa 50 graden. Zo weet ik zeker dat er geen water in de randjes achterblijft. En dan kan de vorm weer mooi schoon en droog aan de muur!

Ik hoop dat ik jullie heb kunnen inspireren om ook eens met oude bakvormen te gaan werken. Het is extra werk, maar voor mij geeft het mijn historische gerechten nog een extra dimensie.

It’s tea o’clock! Een kopje Earl Grey maar weer.