Niets versterkt onze band met het verleden zoals eten. Wat betreft voeding veranderde er veel in deze periode. Proef de smaak van de 19e-eeuwse keuken!
Hoewel sommige tradities in steen gebeiteld lijken te staan – zoals de kerstboom, Sinterklaasavond, en kalkoen met kerst – is het eigenlijk helemaal niet zo vreemd om te beseffen dat elke traditie ooit een keer ontstaan is. En bovenal, dat er ook veel eeuwenoude tradities verdwenen zijn. Dit geldt onder andere voor de Britse viering van Twelfth Night, met de bijbehorende plum cake.
Als ik gekonfijte sinaasappelschil proef, denk ik gelijk aan Kerstmis. In Nederland is het niet bij iedereen een hele bekende smaak, maar in Duitsland en Engeland wordt het ruimhartig gebruikt in kerstgebak. Lekker, en helemaal niet moeilijk te maken! Ter voorbereiding op een smakelijke kerst laat ik jullie alvast zien, hoe je het zelf op een makkelijke manier kunt maken.
Als er iets bij het najaar hoort, dan zijn het wat mij betreft wel Reibekuchen. Deze kleine aardappelpannenkoekjes heb ik leren kennen in Keulen, waar ik een tijdje gestudeerd heb. Ik heb fijne herinneringen aan het Reibekuchen-eten tijdens het shoppen in de beroemde Schildergasse. Maar ik heb nog een link met Keulen: Eind 19e eeuw woonde mijn overgrootmoeder daar, en van haar heb ik een oud kookboek in mijn bezit. Het eerste gerecht dat ik uit dit familiekookboek maakte, waren (uiteraard) Reibekuchen.
Mijn dagje uit van afgelopen week houdt verband met een stokvis, een kookwedstrijd, en de leukste kanten van sociale media. Zoals jullie weten kook ik graag historische gerechten – bijna altijd victoriaans, natuurlijk – en daarom ging ik vorige week donderdag enthousiast naar Nijmegen, om daar kennis te maken met medeliefhebbers van geschiedkundig verantwoord kokkerellen, bij het historisch kookatelier Eet!verleden.
Sommigen van jullie hebben het misschien al op Facebook voorbij zien komen, maar ik had begin september de kans om in de buurt lekkere conference-peren te plukken. Een buurman heeft een prachtige boom staan, maar lust zelf geen fruit. Ik mocht ze daarom plukken, en dat laat ik me geen twee keer zeggen! En in een kookboek van Victoria’s chefkok Francatelli vond ik een goed recept voor perentaart, wat mijn perenavontuur pas goed afmaakte.