Ik ben meestal niet iemand voor shoplogs. Ja, ik lees ze wel graag, maar meestal heb ik zelf geen uitbundige shopping sprees die het delen waard zijn. Vandaag wel! Ik bestelde onlangs bij één van mijn favoriete Britse winkels wat artikelen die handig zijn bij historisch koken. Dingen die je niet zomaar kunt vinden in Nederland. Tijd voor some ultimate britishness:

Laat ik maar gelijk beginnen met wat ik het aller-geweldigst aan Lakeland vind: Ze hebben als één van de weinige winkels nog een papieren catalogus. Ik kan er echt van genieten als die op de mat valt en dan een paar uur met een kopje thee op de bank verdwijnen. Lekker post-its plakken op mijn favoriete items. En ook niet onbelangrijk: Lakeland heeft een heel gevarieerd aanbod. Spullen voor in het hele huis, waaronder de keuken, en ook een heleboel leuke en originele hebbedingetjes om cadeau te doen. Zeker de kerstcatalogus heeft een aantal exclusieve items die ik het liefst allemaal tegelijk zou willen aanschaffen. En allemaal in die verfijnde Britse stijl: heerlijk!

Hoewel Lakeland dus veel verschillende hebbedingen verkoopt, maakte ik deze keer een selectie uit het keukenassortiment. En toen werd een supergrote doos bij mij thuis afgeleverd, hoera! Kijken jullie mee?

Het grootste item is de zogenaamde jelly strainer: een constructie om eten fijn te zeven. Ik heb al eens eerder geleipudding gemaakt, en een jelly strainer kan dan wel handig zijn. Ook handig voor het maken van vlierbloesemsiroop, heldere bouillions of frambozenjam zonder pitjes.

Gelei moet natuurlijk in mooie vormpjes. Ik wilde graag een traditionele vorm om nog eens een Blanc Mange-pudding te maken (die staat op mijn victoriaanse bucket-list). Bovenstaande vorm is van hard plastic. Oorspronkelijk hoopte ik een antieke koperen variant met tinnen bekleding te vinden in een antiekzaak, maar die exemplaren zijn meestal niet in een dermate goede staat, dat je ze nog veilig voor etenswaren kunt gebruiken. Dan maar een moderne kopie.

Daarnaast kocht ik een schattig setje met kleine eenpersoonsvormpjes. Ze lijken me heel gezellig staan bij een etentje. Leuk toch, als iedere gast zijn eigen puddinkje mag aanbreken?

Deze quichevorm kreeg ik gratis bij mijn bestelling. Daar word ik natuurlijk helemaal blij van! Ik heb nog niet zoveel ervaring met quiches bakken, maar het schijnt dat de gaatjes in deze vorm ervoor zorgen dat hij in ieder geval niet zompig wordt. En de bodem kan eruit, dus lossen is ook geen probleem. Ik ben benieuwd!

Ein-de-lijk vond ik een goede fijne rasp. Voor nootmuskaat, Parmezaanse kaas en vooral: citroen. Voorheen gebruikte ik altijd een blokrasp waar eerst een hele citroenschil in bleef hangen voordat je wat resultaat kreeg. Dat is nu hopelijk verleden tijd. Deze rasp is heel scherp en heeft daarom een beschermhoes van plastic. De hoes heeft echter ook een dubbele functie: Wanneer je hem omdraait, dient hij als opvangbak voor je citroenrasp. Handig, toch?

En tot slot: Hoera, ik heb eindelijk mijn eerste eigen ijsmachine! Deze maakt een kleine hoeveelheid van maar 350 ml ijs. Is-ie niet superschattig en roze? Deze machine past makkelijk in mijn kleine vriezer (en was ook eens voor de helft afgeprijsd).

Nu hoor ik sommigen van jullie denken: Maar een ijsmachine is toch niet victoriaans? Nou, een beetje wel. Door nieuwe technieken werd het verschepen van ijs uit koude streken naar Groot-Brittannie een stuk betaalbaarder. De Victorianen waren dol op de nieuwe ijsjes die zo gemaakt konden worden. Dit deden ze met een machine die in principe niet heel anders werkt dan mijn nieuwe versie. Alleen deze werkt op elektriciteit, en zo hoef ik dus niet met blokken ijs aan de slag.

Wil je zien hoe victoriaans ijs gemaakt werd? Bekijk dan eens dit leuke filmpje van English Heritage, waar ik laatst op attent werd gemaakt door een lezer (bedankt, Katinka!). Hier wordt met een victoriaanse ijsmachine komkommerijs gemaakt. Ja, de Victorianen hielden wel van crazy smaken. Ik hoop zelf binnenkort te gaan experimenteren met een 19^e-eeuws recept voor bananenijs. Yum!

Op mijn wishlist: Victoriaanse keukenhulpjes.

Met aan deze aankopen heb ik mezelf natuurlijk behoorlijk verwend. En voor wie het zich afvraagt: Voor deze happy review werd ik niet gesponsord (helaas, haha). Ik kon daarom niet alles kopen wat los en vast zat, waardoor er nog een aantal items op mijn wensenlijstje blijven staan. Één keukenserie wil ik echter graag aan jullie laten zien; namelijk een collectie van 3 meethulpjes voor in de keuken die gebaseerd zijn op victoriaanse originelen.

Handig voor oude Engelse recepten, want je meet in lepels, ounces, pints en cups. En volgens mij zouden ze bovendien ontzettend leuk staan in de keuken… Om budgetaire redenen heb ik ze nu niet gekocht – en echt nodig zijn ze natuurlijk ook niet. Voor My inner Victorian reken ik toch alijd al mijn recepten om naar liters en grammen. En zoals Jane Austen schrijft in Mansfield Park: “Those who have not more must be satisfied with what they have.” En zo is het maar net.

Ik ben heel blij met al mijn aankopen! Welke van bovenstaande artikelen vinden jullie het leukst?

Het is weer tijd voor thee: rooibos met melk deze keer.

---

Alle artikelen heb ik gekocht bij www.lakeland.co.uk.