Het is weer september: Tijd om het vaste ritme weer op te pakken en nieuwe plannen te maken. En soms zijn huishoudelijke mededelingen zo lang, dat ze niet zo gemakkelijk boven of onder een blogpost in te passen zijn. Daarom praat ik jullie met deze ingelaste blogpost even bij over mijn nieuwe plannen, blogfrequentie en blogonderhoud.

Sommigen van jullie zullen misschien denken: Nog meer nieuwe plannen? Je hebt net een nieuw boek uit! Dat klopt, en daar ben ik natuurlijk heel trots op. Het maken van mijn kookboek is ontzettend leuk geweest, maar heeft uiteraard best wat tijd in beslag genomen. De vaste lezers hebben ongetwijfeld gemerkt dat ik het afgelopen half jaar daarom maar één keer per week een artikel publiceerde. Dat wil ik gaan veranderen.

Weer lekker aan de slag met het schrijven van mooie verhalen. Dit is The Letter van Alfred Stevens (1823-1906) [Publiek domein].

Minimaal één blog per week

Om eerlijk te zijn is een vaste blogfrequentie van twee artikelen per week voor mij niet meer haalbaar. Maar ik heb wel ontzettend veel inspiratie! Daarom ben ik van plan om vanaf september minimaal één keer per week te bloggen. Op de vertrouwende maandagen, en – wanneer er ruimte is – ook op donderdag. Met deze flexibiliteit hoop ik weer lekker meer interessante thema’s aan te pakken. Zo wil ik al heel lang iets schrijven over vrouwenrechten in de 19^e eeuw, en over bruiloften. Of over parfums, Nederland in de 19^e eeuw en modeplaten. Ik kijk er erg naar uit om hier lekker mee aan de slag te gaan.

Overigens blog ik de komende weken op maandag en zaterdag: namelijk met specials over het derde seizoen van de serie VICTORIA! Na elke uitzending op zaterdagavond vertel ik de liefhebbers over de historische achtergronden bij het verhaal van die dag. Stay tuned!

Elke dag een Victoriaanse start

Op sociale media plaats ik sinds een aantal maanden zo’n drie keer per week een Victoriaans schilderij met een klein verhaaltje erbij. De Victoriaanse tijd was een bloeitijd voor de schilderkunst, omdat steeds meer mensen de middelen hadden om kunst te kopen en te bezichtigen. Zoveel mooie plaatjes kan ik natuurlijk niet onbenut laten! Op Facebook, Twitter en Instagram plaats ik daarom op doordeweekse ochtenden een mooi Victoriaans kunstwerk.

Kunst, reclame, of allebei? Kleurige (en schreeuwerige) advertenties zijn een uitvinding van de 19e eeuw, zoals te zien is op dit schilderij uit 1874. Wees niet bang, My inner Victorian gaat er niet zo uitzien! Schilderij Modern Advertising, A Railway Station (1874) door Alfred Concanen [Publiek domein].

Advertenties op My inner Victorian

In de afgelopen drie jaar is mijn blog enorm gegroeid; meer dan dat ik ooit van tevoren had kunnen vermoeden. Ik ben ongelofelijk blij met alle lezers; met hen die kort komen aanwaaien en met hen die elke update volgen! Het is ontzettend leuk om telkens weer de vaste namen te zien, waarvan ik van sommigen zelfs het gezicht erbij zal zien op de boekpresentatie!

Bij een blog met een beetje omvang hoort echter een uitgebreide ‘achterkant’. Dat wil zeggen technisch onderhoud, opslag, ontwerp en digitale veiligheid. Ik wordt hierbij geholpen door Saskia en Michael, mijn lieve zus en zwager, die een bureau in webdesign en digitale markting runnen. Gelukkig maar voor een digibeet als ik, die met één been in de 19^e eeuw staat!

Het onderhoud van mijn blog kost echter steeds meer capaciteit. Om de site draaiende te houden heb ik daarom besloten om advertenties via Google Adverts op mijn blog toe te laten. Het gaat om maximaal één advertentie per blogpost. Maar niet bij alle blogposts zal er een advertentie te zien zijn. Het is uiteraard de bedoeling dat de advertenties niet storen bij het lezen van een artikel, en dat jullie vooral kunnen blijven genieten van alle plaatjes en verhalen, die ook dit najaar weer op My inner Victorian zullen verschijnen.

En zoals altijd blijf ik afsluiten met een kopje thee. Ik heb laatst al een lekkere herfstthee gekocht.