Ik had een goed voornemen. En dat goede voornemen was om jullie eens wat meer van mijn collectie victoriaanse modeplaten te laten zien. In de 19e eeuw verschenen er ontzettend veel modeplaten, die vaak erg mooi gekleurd waren en de meest prachtige japons lieten zien. De prenten waren bedoeld voor dames uit de (hogere) middenklasse en de elite, zodat zij de jurken door hun eigen naaisters konden laten namaken.
En dat is gelijk een van de dingen die ik zo ontzettend leuk vind aan 19e-eeuwse modeplaten: Wanneer ik zo’n plaat in handen heb, stel ik me helemaal voor dat de victoriaanse (jonge)dame al met smart op het nieuwste tijdschrift had zitten wachten, en dat ze met haar vriendinnen of zussen de laatste mode doorsprak. Dat deze platen door vrouwen van zo lang geleden zijn gebruikt en verzameld, maakt het voor mij extra bijzonder dat ze nu in mijn bezit zijn. Het spreekt vanzelf dat ik er dan ook heel voorzichtig mee ben (geen kopjes thee ernaast enzo).
Een originele verzameling modeplaten uit de 19e eeuw, met prenten uit het tijdschrift Aglaja. De platen zijn zogenaamde kopergravures en met de hand ingekleurd.
Op de foto hierboven zien jullie meteen het grootste deel van mijn verzameling. Ruim een jaar geleden kocht ik een mapje met bijna 100 modeprenten uit het tijdschrift Aglaja. Dit maandelijkse tijdschrift bestond tussen 1848 en 1864 (daarna ging het verder onder de naam De Gracieuse) en in elke uitgave stonden twee ingekleurde modeprenten. Mijn oudste modeprent is uit augustus 1850 en de laatste uit dit mapje is uit oktober 1862. Ik heb dus niet de complete collectie platen uit de Aglaja, maar ik vind dit wel een prachtige verzameling. Aangezien het mapje ook behoorlijk oud is, heb ik het vermoeden dat deze verzameling echt in de jaren ‘50 van de 19e eeuw ontstaan is. Bovendien zijn de maanden er met de hand bijgeschreven en zijn de beschrijvingen erbij geplakt door de zorgvuldige verzamelaarster. Hoe bijzonder is dat!
Één van mijn favoriete prenten uit deze verzameling is deze:
Modeplaat uit juli 1851. De tekst die erbij hoort, luidt: “AMAZONEKLEEDING. Grijs satin de laine amazone, open lijf met basques, Italiaansche strooijen hoed met blaauw gros de Naples en witte vederen gegarneerd. Neteldoeksche chemisette en ondermouwen.”
Als het gaat over platen uit de jaren 1850 ben ik dus vrij goed bedeeld. Ik vind het echter leuk om uit elk decennia van de 19e eeuw enkele platen te verzamelen. Hieronder zien jullie een paar platen uit de jaren 1864, én uit het einde van de victoriaanse periode, rond 1899.
Modeplaten uit het Englishwoman’s Domestic Magazine uit 1864.
Verschillende modeplaten van rond 1899 uit Le Coquet. Ik vind vooral de stoffen met streeppatronen en bloemen erg mooi.
Uit de jaren 1880 heb ik nog maar één modeplaat, die ik al eens eerder op mijn blog heb beschreven. Het is een modeplaat uit de zomer van 1882. Qua stijl behoren de jaren 1880 tot mijn favorieten, maar als ik eerlijk ben heb ik ook een zwak voor de jaren 1840 en 1850. Oké, ik kan gewoon niet zo goed kiezen…
Overigens bewaar ik mijn modeplaten zorgvuldig in een grote map. Zo komt er geen licht bij. Ik ben echter wel van plan om ze allemaal in te scannen, zodat ik een aantal kopieën thuis op kan hangen. En ik ze natuurlijk op mijn blog kan laten zien!
Lijkt het jullie ook leuk om modeplaten aan de muur te hangen? En wat is jullie favoriete modestijl uit de 19e eeuw?
Tijd voor een kopje kruidige thee.
Voor het schrijven van dit blog heb ik de volgende bronnen gebruikt:
De Koninklijke Bibliotheek: Aglaja.
De Koninklijke Bibliotheek: Gracieuse.
Het Geheugen van Nederland: Modetijdschrift De Gracieuse: Over De Gracieuse.
Prachtige platen, ik hou hier zo van! Ik verzamel ze ook maar dan uit de periode 1900-1930. Ik kan er naar blijven kijken!
Wat leuk dat je ook modeplaten verzamelt! Ik vind de jaren 1920 ook leuk. Eigenijk sluiten onze collecties op elkaar aan. Zien we er misschien eens wat van terug op jouw blog? 😉
Wat een prachtige verzameling. Ik zou ze zeker laten digitaliseren, dan kun je ze idd ook printen en er nog meer van genieten.
Mooie verzameling. Waar koop je zo’n mapje? Bij een antiquair? Op een antiekmarkt?
De mode veranderde snel in de 19-e eeuw. Toen Emily Bronte samen met Charlotte naar Brussel ging om te gaan studeren werd ze uitgelachen om haar kleren. Ze droeg nog gigot sleeves en dat kon toch echt niet meer vonden de andere meisjes. Ik vind de periode van de gigot sleeves en de iets kortere rokken echt lelijk. De mode daarna van de smalle taille met de wijde rok vind ik mooi. Daar zou ik wel eens in willen lopen om te weten hoe dat voelt. Even lekker rondrennen was er niet bij, he? Het deinde wanneer een vrouw liep. En dan de queue, hoe verzonnen ze het. Zou ik ook graag eens aanhebben. Hoe werkte dat toch in de praktijk? Zitten, hoe deden ze dat? Het zijn allemaal prachtige japonnen, he? De stof, de vormen, de patronen. Echt prachtig. Ik kan ook niet kiezen.
Bedankt voor je leuke reactie! Ik het roerend met je eens: De gigot-mouwen van de jaren 1830 zijn niet bepaald fraai. Maar toch wel sneu dat Charlotte en Emily Brontë erom zijn uitgelachen. En in de jaren 1890 kwamen de gigantische pofmouwen gewoon weer in de mode!
Het mapje met modeplaten heb ik gevonden op marktplaats; daarmee heb ik volgens mij echt mazzel gehad. Ik loop ook niet elke dag tegen zoiets moois aan!
Ik heb anderhalf jaar geleden heel oude tijdschriften uit Nederland gekregen, bijeen in een map, uit de nalatenschap van mijn schoonmoeder. Hierin ook patronen en voorbeelden van kleren, uit 1892 tot 1896. Ik bewaar ze gewoon in de boekenkast, zonder speciale bescherming oid. Straks toch maar eens kijken of ik iets kan doen om te zorgen dat ze mooi van conditie blijven, want ik wil er nog heel lang van genieten! De afbeeldingen hierin zijn overigens niet zo mooi van kwaliteit als deze platen van jou, maar zijn me desondanks wel dierbaar. Bijzonder is dat toch, om iets in handen te hebben dat echt door iemand in die tijd gebruikt is, in de handen is gehouden, een stukje levende geschiedenis. Tof!
Wat bijzonder zeg! Ik snap dat je die goed wilt bewaren. Buiten bereik van zonlicht zou al een goede stap zijn. Zelf heb ik voor mijn oude prenten een grote portfolio-map van karton uit de kantoorboekhandel.
Daarnaast kan het verstandig zijn om de tijdschriften in te scannen; dan zijn ze bewaard voor het geval er iets met de originelen gebeurd, en bovendien kun je ze dan ook gemakkelijker bekijken zonder ze aan te moeten pakken. Het lijkt me bijzonder om de patronen te bestuderen!