Op een mooie zonnige zaterdag besluit ik om kasteel Duivenvoorde te bezoeken. Het kasteel in Voorschoten bestaat al sinds de 13e eeuw en heeft sindsdien verschillende periodes van bloei en verval gekend. Één van die bloeiperiodes was – gelukkig voor mij – de laat-victoriaanse tijd.

Vanaf de Veurseweg kom ik de lange oprijlaan opgelopen. Meteen waan ik mij ver van de drukke Randstad en komt terecht in een rustige groene idylle, die ik eigenlijk alleen van Britse landgoederen ken. Dat begint al goed. Om kasteel Duivenvoorde ligt een prachtige Engelse landschapstuin, die oorspronkelijk is aangelegd in de 18e en 19e eeuw. Alles is mooi groen en fris.

Aan mijn linkerzijde doemt een muur op, die mij doet denken aan de fantastische secret garden uit de gelijknamige roman van Frances Hodgson Burnett uit 1910. Mijn inner victorian maakt een sprongetje. Gelukkig staat het hek van de tuin open en kan ik een blik naar binnen werpen. Binnen is een nette bloementuin aangelegd. Tegen de binnenkant van de muur staan twee verplaatste ouderwetse straatlantaarns. Ik weet niet uit welke tijd die zijn -ze lijken me wel te werken op elektriciteit – maar de stijl is heel charmant.

Na mijn bezoekje aan de not so very secret but truly idylic garden vervolg ik mijn weg over de oprijlaan, tot dat in rode baksteen het imposante kasteel opdoemt. Het kasteel heeft van buiten een 17e-eeuws uiterlijk en is eerlijk gezegd een beetje kleiner dan dat ik verwacht had. Misschien ben ik bevooroordeeld door alle Engelse kastelen en landhuizen die ik in de loop der jaren bezocht heb. Ik denk dat ik Duivenvoorde meer een (land)huis zou noemen, maar de term ‘kasteel’ heeft hier vast zijn oorsprong in het gebouw wat er in de middeleeuwen stond.

Het kasteel kun je alleen door middel van een rondleiding bezoeken. Wat me opviel is dat je eigenlijk per kamer in een andere periode stapt. Ik vond alles prachtig, maar mijn interesse ging het meest uit naar de 19e-eeuwse kamers. Ook hebben ze op dit moment een tentoonstelling genaamd Upstairs Downstairs, zodat ze wat extra aandacht besteden aan de taken en kleding van de bewoners en het personeel rond 1900. Lucky me!

Zoals gezegd worden we op een vriendelijke manier door het kasteel geleid. Duivenvoorde heeft nog veel historische persoonlijke items in zijn bezit, en het kasteel ziet er dan ook nog bewoond uit. De rondleiding is interessant, maar in twee kamers zou ik liever wat langer hebben doorgebracht. Zoals in de Blauwe Logeerkamer, die opvalt door zijn authentiek victoriaanse behang met blauwe print van bamboestengels en vogels – en bijpassende stof voor het hemelbed. Ik zie mezelf al helemaal knus zitten in deze gezellige kamer, voorzien van wastafel met porseleinen set, een zitbad en een kamerscherm. Een slaapjasje en een korset lijken door de vorige bewoonster nog maar net achtergelaten te zijn.

Een andere kamer waar ik mij liever even in een kast verstopt had om nog wat langer te kunnen blijven is de laat-victoriaanse bibliotheek, met imposante boekenkasten, authentieke schrijfsels, een aantal boeken van Frances Hodgson Burnett (waaronder Little Lord Fauntleroy uit 1885) en … een tafelpiano! Aangezien ik braaf mijn vingers heb thuisgehouden weet ik niet of hij het nog doet.

Wat betreft het personeel was ik vooral benieuwd naar de keuken. Helaas bleek die in de 20e eeuw te zijn afgebroken om plaats te maken voor een professionele cateringkeuken. Er hingen wel mooie foto’s en het gietijzeren fornuis moet echt gigantisch zijn geweest. Wel tentoongesteld stonden prachtige serviezen en authentieke koperen bak- en puddingvormen. Het lijkt me echt fantastisch om eens op een tweedehandsmarkt zulke vormen tegen te komen om die dan in mijn eigen keuken neer te zetten. Ik heb wel al twee vormen in mij bezit die verdacht veel lijken op de modellen van Duivenvoorde, maar dat zijn moderne kopieën in glas en kunststof.

Ik vond kasteel Duivenvoorde echt de moeite waard om te bezoeken! Er is zo veel te zien dat ik haast vergeet te noemen dat er ook prachtige laat-victoriaanse japonnen tentoongesteld staan, en ter gelegenheid van de huidige tentoonstelling ook 19e-eeuwse koetsen in het koetshuis! Samen met de rondleiding binnen en het omliggende park kun je een hele middag door het verleden dwalen.

Foto’s door Margareta Svensson, gekocht op Kasteel Duivenvoorde.

Helaas mocht je binnen geen foto’s maken, maar ik heb wel een mooi setje van 12 ansichtkaarten als herinnering gekocht. Buiten mocht foto’s maken gelukkig wel.

Ben je ook enthousiast geworden? Kasteel Duivenvoorde is open van 16 april t/m 29 oktober en heeft jaarlijks een nieuwe tentoonstelling. Van dinsdag tot en met zaterdag zijn er twee rondleidingen per dag. Op 3 en 4 november zijn is er zelfs speciale rondleidingen bij kaarslicht – authentieker kun je het niet hebben!

Tijd voor thee: Mate met lavendel deze keer.