De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Ik heb onlangs heuse cocktails staan maken. Want wist je dat de Victorianen dol waren op geleipuddingen, en ja, ook met alcohol? Eigenlijk zijn de nu oh-zo-hippe Jello Shots dus een victoriaanse uitvinding. Oh, en cocktails zijn ook al een stuk ouder dan de jaren 1920, maar toen heetten de populaire mixdrankjes gewoon nog niet zo. Op verzoek deel ik met jullie mijn eigen versie van deze spannende pudding.

De mensen die mij kennen, zullen denken: Josephine en alcohol, gaat dat wel goed? Uh, nee, eigenlijk niet. Ik herinner mij nog goed de gezellige oudejaarsavond waar ik met mijn hoofd op het spelbord van Levensweg lag te giechelen na één shotje likeur in mijn chocolademelk. Ik ben dan ook geen groot liefhebber van alcohol, maar ermee (historisch) koken en bakken begin ik steeds leuker te vinden. Een wedstrijd van het Willet-Holthuysen daagde mij uit om een Pouding Marguerite Glacée te maken. Wat dat precies was, blijft onduidelijk, maar er is een goede kans, dat het om deze geleipuddinkjes gaat.

Voor de wedstrijd moest je een gerecht maken dat op één van drie geselecteerde menukaarten van rond 1900 stond. Ik koos dus voor de Pouding Marguerite Glacée, die geserveerd werd tijdens een diner in november 1885. Alleen, wat dat precies moest zijn, was nog maar de vraag. In mijn vorige blog had ik het er al over, dat het zowel een Engelse gestoomde pudding óf een geleipudding kan zijn geweest. Dat ligt er maar net aan of ze hier een Engels of een Nederlands gerecht naar het chique Frans hebben vertaald. Maar er is een aanwijzing, dat het een geleipudding kan zijn.

Als je namelijk goed naar het menu kijkt, zie je dat er precies 8 gerechten vóór, en 8 gerechten na de pudding op het zeer uitgebreide feestmenu staan (en daarna komt het dessert). Het leuke is dat deze plaats mogelijk iets zegt over de aard van de Pouding. Namelijk, dat het een gekoeld tussenhapje met alcohol moet zijn geweest. Men dacht namelijk dat een dergelijk gerecht in het midden van de maaltijd de eetlust opnieuw zou opwekken – en dat was misschien ook wel nodig met zo’n hoeveelheid aan gangen! En ‘glacée’ kan meerdere dingen betekenen, maar in ieder geval ook ‘gekoeld.’ Een koude pudding, dus!

Verder ging ik natuurlijk zoeken naar de ‘Marguerite’ in kwestie. Wat blijkt: De Marguerite blijkt een populaire mixdrank uit de 19^e eeuw. Nee, niet de Margarita, dat is een latere cocktail. Deze oudere mix werd, voor zover ik kon nagaan, al in de 19^e eeuw gemaakt, maar werd pas in 1904 voor het eerst opgetekend. De hoofdingredienten zijn Gin, Noilly Prat en Oranjebitter, met als toevoeging een olijfje. De cocktailkenners zal het wel opvallen dat het recept bijzonder veel lijkt op de bekendere Martini.

Maar goed, hoe maak je nu deze gezellig ogende geleipuddinkjes? Ik laat jullie drie varianten zien: Één met alleen oorspronkelijke ingrediënten, één met extra mooie kleur (deze maakte ik voor de wedstrijd) en één op basis van sinaasappelsap. Zelf vond ik namelijk een zoetje in de mix wel lekker.

Benodigdheden voor 1 Marguerite geleipudding:

• Puddingvormpje met een inhoud van 150 ml
• 30 ml Noilly Prat
• 60 ml Gin (zoals Plymouth Gin of London Gin)
• Een scheutje oranjebitter
• 90 ml water of (versgeperst) sinaasappelsap zonder vruchtvlees
• 4 blaadjes gelatine (ca. 6,5 gram)
• Eventueel oranje voedingskleurstof.
• Een beetje zonnebloemolie voor het invetten

Bereidingswijze:

Deze puddinkjes zijn echt niet moeilijk en – afgezien van een uur wachttijd om op te stijven – kosten ze niet zo veel tijd om te maken.

Bereid je puddingvormpjes voor. Dit doe je door ze licht in te vetten met een neutrale olie (zoals zonnebloemolie) en ze dan op hun kop te zetten, zodat eventuelle overtollige olie eruit loopt. Zet ze dan in de koelkast, totdat je ze gaat vullen.

Mix de Noilly prat, gin en oranjebitter. Verwarm het water of de sinaasappelsap. Voeg eventueel voedingskleurstof toe. Los in de vloeistof dan de blaadjes gelatine op (die je eerst geweekt hebt volgens de aanwijzingen op de verpakking). Let op, de gelatine mag niet koken! Zet je pannetje in de gootsteen, waar je koud water in hebt laten lopen. Koel zo al roerende de vloeistof af.

Als de vloeistof op kamertemperatuur is, giet je al roerende je cocktail erbij. Giet het mengsel in puddingvormpjes en laat de gelei opstijven in de koelkast. Dit duurt ongeveer een uur. Daarna kun je de puddinkjes storten. Tip: Je kunt de gelei ook in leuke glaasjes serveren. Zo hoef je niet te storten en kun je gewoon (cocktail)glazen gebruiken, dat staat ook heel leuk!

Het is niet op alle foto’s even goed te zien, maar in de rechtergelei zit een olijf. Hoe krijg je die nu in het midden van je pudding? Dat is eigenlijk heel eenvoudig. Je maakt de gelei zoals beschreven, en giet dan de helft ervan in het vormpje. Als deze laag nét opgesteven is, leg je de olijf erop en giet je de overige gelei eroverheen. Eventueel kun je nog met een vorkje bijsturen. Klaar!

Nou, voor mij was dit best een gewaagd recept. Ik ben en blijf een theeleut. Daarom nam ik naderhand een kopje lekkere darjeeling. Hmmm… warm en alcoholvrij.

---

Voor het schrijven van dit blog heb ik de volgende bronnen gebruikt:
Menukaart uit de collectie van het Museum Willet-Holthuysen
Complete Cocktails: Marguerite
Martini Cocktail op Wikipedia.org.