Ik ben wel op dreef met mijn vlierbloesem dit jaar. Van de eerder gemaakte siroop wil vandaag ik proberen om een jelly te maken: De Victorianen maakten immers ook maar al te graag doorzichtige geleipuddingen. Daarnaast hield men erg van bloemen, ook op tafel voor wie het zich kon veroorloven. In een programma over de Edwardiaanse keuken zag ik zelfs eens een geleipudding met bloemen erin! Vandaag probeer ik mijn eigen variatie.

Op zich ben ik niet helemaal een noob in de wereld van geleipuddingen, want ik heb al eerder met gelatine gewerkt en ook al eens een tweekleurige traditionele victoriaanse jelly gemaakt naar een recept van Mrs. Beeton. Maar werken met gelatine is toch altijd een beetje spannend, dus ik ben benieuwd…

Vandaag maak ik dus een heldere gelei van zelfgemaakte vlierbloesemsiroop met daarin witte bloemen als versiering. Op dit moment heb ik gekozen voor suikerbloemen, omdat ik geen eetbare bloemen kon krijgen. Suikerbloemen leken mij een goed alternatief, maar het is een experiment. (Overigens is vlierbloesem ook wit, maar dat kun je volgens mij beter niet rauw eten.)

Benodigdheden voor een jelly van 1 liter:

• 200 ml vlierbloesemsiroop (zelfgemaakt of gekocht).
• 800 ml water.
• Eetbare bloemen (echte of van suiker).
• 18 blaadjes (30 gram) gelatine.
• Een puddingvorm naar keuze (inhoud 1 liter).
• Een grote bak met koud water om de gelatine in te weken
• Flink wat tijd en geduld
• Een koelkast op de koudste stand.

Voor de vorm kies ik een klassieke taartvorm, alleen heb ik een remake van siliconen. Het is een soort van kasteeltje en ik vind hem zelf erg mooi. Ik heb nog niet eerder een siliconenvorm voor pudding gebruikt, dus ik ben ook weer benieuwd hoe dat zal gaan.

De gelei zelf maak je als volgt: Doe het water en de siroop samen in een pan op middelhoog vuur. Maak het mengsel warm, maar laat het niet niet koken. Laat in een grote schaal met koud water de 18 gelatineblaadjes gedurende 5 minuten weken. Knijp ze uit en voeg ze – niet allemaal tegelijk – toe aan pan met water en siroop. Blijf hierbij roeren, tot de gelatine volledig opgelost is. Let op, gelatine mag niet koken! Haal de pan van het vuur. Doe de gelei eventueel in een grote maatbeker, zodat je de laagjes straks netjes kunt schenken. Zet de gelei weg om af te koelen tot kamertemperatuur.

Gelei van vlierbloesemsiroop is extra makkelijk, omdat je deze lang kan bewaren en dus niet afhankelijk bent van het seizoen.

Wanneer je gelei op kamertemperatuur is (heel belangrijk), kun je beginnen met opbouwen. Maak eerst je geleivorm nat met koud water. De truc is om eerst een klein laagje gelei aan te brengen, dan voorzichtig je bloempjes in een door jou gewenst patroon te leggen, en dan weer een klein laagje gelei aan te brengen. Ik deed dit met een kleine sauslepel. Wanneer een bloempje verkeerd viel, draaide ik het met een vorkje. Dat is best een priegelwerk! Als de laag klaar is, laat je de gelei een half uur in de koelkast opstijven, of in ieder geval zo lang totdat hij opgesteven is. Tip: Denk er bij het maken van je patroon aan, dat de pudding andersom geserveerd wordt. Daarom leg ik mijn bloempjes ondersteboven in de vorm.

Wanneer deze bloemenlaag opgesteven is, voegde ik een dikkere laag gelei toe. Daarna volgde weer laag met bloempjes, en weer een dikkere laag. Bij mijn laatste laag met bloemen maakte ik een fout: Ik voegde teveel gelei toe. Dat is de reden waarom onderin mijn pudding de bloempjes zullen zweven in plaats van netjes in een patroon liggen. Ach, er is toch ook niets mis met happily floating flowers!

Als het goed is heb je op het laatst een volledige volle puddingvorm met je bloempjes erin. Laat de geleipudding goed opstijven in de koelkast. Daarna volgt het storten van de pudding: een zenuwslopend klusje!

Pak een serveerschaal en maak het oppervlak goed nat met koud water. Zo kan je de jelly nog een beetje verschuiven als hij niet helemaal in het midden landt. Vul een kom, waarin de puddingvorm past, met heet water. Houd de pudding vast in de kom en let goed op! Het is niet makkelijk te zien, maar langzaam laten de randen los. Dit duurt enkele seconden. Leg nu de schaal omgekeerd op de pudding en draai beide snel om. Zet de pudding zo snel mogelijk weer in de koelkast om op te stijven. Dit is dus de theorie….

En… Helaas is mijn pudding niet goed uit de vorm gekomen. De gelei wilde gewoon niet als geheel loslaten en brak in stukken. Alleen het onderste gedeelte is er heel uitgekomen, dus ik ben blij dat ik aan jullie kan laten zien wat het idee is. Alleen als kasteel is het een beetje armzalig, haha. Gelukkig ging het ook een keer mis in een BBC-programma over koken, dus ik ben niet de enige.

Ik vind het wel leuk om te zien dat de bloempjes heel mooi zichtbaar zijn door de gelei heen. Daar ben ik best tevredeb nee. En hoewel ik deze pudding niet zó bij een diner zou serveren, kan ik toch in ieder geval zeggen dat hij heel lekker smaakt. Ik ga het zeker nog een keer proberen.

Wat heb ik van dit experiment geleerd

• Een geleivorm van siliconen vind ik moeilijker hanteren dan een vorm van glas of metaal.
• Suikerbloemen zijn een goed idee, maar verliezen wel wat van hun vorm als ze te lang in een natte, niet-opgesteven gelei liggen. Maak daarom niet te dikke lagen met bloemen erin, zodat het geheel snel opstijft.
• Suikerbloemen zijn lekker en mooi!
• Vlierbloesemsiroop geeft een hele lekkere en superheldere gelei. Dat is dus ook handig voor andere victoriaanse geleipuddingen.

Jammer dat mijn pudding niet goed wil storten, maar toch ben ik niet ontevreden. Eindelijk heb ik eens een geleipudding met bloemen geprobeerd! Wie er nog tips heeft voor de tweede poging: laat het weten in de comments!

It’s time to stick the kettle on: Lavendel met honing vandaag.