Er moet mij even iets van het hart. Zoals jullie vast weten was het in de victoriaanse tijd gebruikelijk, nee, verplicht om zogenaamde morning calls en afternoon calls af te leggen. Er bestond een vaste etiquette voor het ceremonieel of  vriendschappelijk bezoeken van andere dames in de stad. Maar hoe werkte dat dan?

“Women have got to make calls” uit Cassell’s Family Magazine, 1894.

Voor een bezoek binnen de regels golden vaste tijdstippen op de dag. Maar als al die vrouwen op dezelfde tijd hun geliefde, gevreesde en gehate bezoekjes aan elkaar brachten…wie was er dan thuis?! Volgens mij vind de oorspong van de file zich in deze gewoonte. Was het gewoon maar een parade van het beleefd afgeven van visitekaartjes, of waren er toch genoeg dames die – in ieder geval vaak genoeg – geen uithuizige bezoekverplichting hadden? Zodat ze tenminste thuis gestoord konden worden met niemendallerige kletspraat? Ik ben vastberaden om het uit te zoeken. Maar in een volgend blog zal ik eerst de etiquette zelf voor jullie uitpluizen.

Lekker veilig zonder bezoek, en met een kopje kamillethee. Heerlijk.